Away from the sun

12.10.2013

Ailede Adile Naşit rolleriyle tanıdığımız babanem, kolu kırıldığında kendine tek kollu Kimble demişti.İyi ama bu kimble da kimdi?

Yaptığımız araştırmalara göre Kimble, Kaçak adlı filmin başrolündeki kaçaktı. Kimble'ın kaçak olmak dışında kolu da kırık mıydı bilmiyoruz ama babanem bu ismi unutmamıştı.
ve bu her şeyi açıklıyor,babanemin de kahramanları vardı ve ben hastanede karışmamıştım.

p.s. görselin yazıyla ilgisi bulunmamaktadır.

p.p.s.görselin yazıyla Harrison ford dışında ilgisi bulunmamaktadır.Harrison ford kaçak ı oynayan kimble'dir ama yine de alakasız görsel çünkü yukarıda ki kare benim en sevdiğim indiana filmi, Indiana Jones and the Temple of Doom'dandır.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)

kis bahcesi

"...birazdan umutsuzluk nedeniyle içini terkedecek huzurun tadını çıkarmaya çalıştı.Bir şeyin gideceğini bilince varlığının tadını çıkaramıyordu insan,bunu bir kez daha tecrübe etti.Bir hafta boyunca sabahları işe gidip,akşamları işten gelip,bir önceki akşam yatmadan önce yaptığı yemeği ısıtıp,yiyip,kitap okuyup,geçmişi düşünüp,zaman zaman kendisine acıyıp,yatıp,uyuyup...Bu kadar değil,kendisini dinliyordu akşamları,evinde ses çıkaran hiçbir eşyası yok,salonun ışığı kapalıantreden gelen ışıkta,alaca karanlıkta oturup,düşünüyor ve iyi hissediyordu kendisini.Yalnızlık...İnsan yoldaşından şikayet eder mi hiç.Daimi yoldaşından..."

The Sheltering Sky

"Ne zaman öleceğimizi bilmediğimiz için, hayat hiç bitmeyecekmiş gibi gelir. ama hiçbir şey çok tekrarlamaz kendini. aslında çok az tekrarlar. çocukluğunuzun bir öğleden sonrasını, öyle ki, hayatınızı onsuz düşünemediğiniz, sizi derinden etkilemiş bir öğleden sonrayı, daha kaç kez anımsayabilirsiniz ki? belki dört, beş kez daha. belki o kadar bile değil. dolunayın çıkışını daha kaç kez izleyebileceksiniz? belki yirmi. ama yine de, her şey sonsuzmuş gibi gelir."

göge bakma duragı

Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım.
Tuttukca güçleniyorum kalabalık oluyorum.
Bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi.
Sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor.
Seni aldım bu sunturlu yere getirdim.
Sayısız penceren vardı bir bir kapattım.
Bana dönesin diye bir bir kapattım.
Şimdi otobüs gelir biner gideriz.
Dönmiyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç.
Bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin.
Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat.
Durma kendini hatırlat.
Durma göğe bakalım.

haw

"uzaklarda bir yerlerde,bir tepenin yamacında söylenmiş,bir tek koyu kahverengi toprağın duyduğu,rüzgarın sağa sola yetiştirdiği,ağaçların yaprak yaprak büyüttüğü ulu sözlerim olmadı hiç.Bu yüzden ağzımı açıp tek bir kelime bile söyleyemedim ona.Bal ve zehir sarısı gözlerimiz birbirine kenetlendi.Bilmediğimiz kelimelerle konuşmaya başladık.aramızdan bir kelimenin tozlu havaya karıştığını kimse duymadı ama biz,o birkaç dakikada dünyanın tüm kelimelerini halden hale sokmuş gibi uzun uzun bakışıp durduk..." sayfa 65

Synecdoche, New York

"Artık bunu anlamanın zamanı geldi. Yürü...insanlar öldükçe, yollarına devam ettikçe, onları çıkarıp attıkça, kendi güzelliğini çıkarıp attıkça, gençliğin ,dünya seni unutmaya başlayınca, sen fani olduğunu fark ettikçe, özelliklerini bir bir kaybettikçe, seni artık kimsenin izlemediğini ve eskiden de hiç izleyenin olmadığını öğrendiğinde, sadece sürmeyi düşüneceksin. Ne nereden geldiğini ne de nereye gideceğini… sadece süreceksin, vakit öldüreceksin. Şimdi buradasın. Saat 7:43. Şimdi buradasın. Saat 7:44. Ve şimdi yoksun. "

jar

"Eskiden her yer bu kadar uzak değilmiş. Gitmek istediğin yer neresi olursa olsun çabucak gidermişsin. Gidilmek istenen mesafe saatler değil, günlerle tayin edildiği için kimsenin aklından zamanı ölçmek geçmez, bunun için telaş etmezmiş. O zamanlar kimse varacağı yer için dertlenmezmiş açıkçası. Yolda geçen zaman da varılan yere dâhil edilir, o yol boyunca yaşananlar varılacak yerin, yapılacak işin, görülecek hesabın bir parçası sayılırmış. O yüzden de, eskiler bizden çok daha geç varsalar da uzağa, bizim kadar söylenmezmiş. Günler orda burada geçer, dağlar birbiri ardınca devrilir, insanların üzerine onlarca güneş doğup batar, ayaklar çoğu zaman gideceği yeri şaşırır da kimse dönüp arkasına bakmazmış. Aslolan yol değil, yolda geçen zamanmış çünkü."

ORMANDAKİ VAAZ

kendime diyorum bazen seni buldum/ çekerken ağları sudan/ suyu bulursun öyle oldum/ sana baktım bir bulutlar, davullar/ şiirlerde gezdirdiğin çocuklar ve öğleler/ atlar için sular soğuttuğun/ orman büyük ve karanlıkmış, böcekler ateşliymiş, olsun/ güç verir bana seni aramak için uzaklaşmak/ orman yolu mutluluk veriyor’u çalarım ıslıkla/ içinden geçerken dikenlerin gövdemi dinlerim/ yaban meyvalarını burnuyla iten ceylanları bir mısrada severim/ bunda ne var ki seni bulurum/ defne yaprağı çiğniyorsundur ya da bir şey onu andıran/ bir yağmur bitiyorsa başlıyorsundur yenisine/ güzelsindir, iyisindir ve yaratılmış çamurdan.

gelecek uzun sürer

"...Sonra haritayı açarız, gözümüzü kaparız. Böyle parmağımızı koyarız bir noktaya. Derim yürü, dünya haritasına. Sonra ben politikaya atılırım. Ama sadece ulaştırma bakanı olurum ha! Bütün ülkeyi demir yollarıyla döşerim. Sadece batıdan doğuya değil. Doğudan Karadeniz’e, Karadeniz’den Akdeniz’e uzun uzun demir yolları. Sonra her bölgede yok olmakta olan diller ve kültürlerle ilgili enstitüler kurulmuş olur. Sonra, sonra her şey değişmiş olur. Sonra… Ne çok sonra var, değil mi?"

osman konuk

"insan tanıdık birini arıyor kötü kararlar verirken, sormadığın soru başına bela ,etmediğin küfür huzurlu sebzeler, orospu çocukları! (orospuları ve çocukları tenzih ederim) böyle desem kadının biri de bana küfredecek ölmemi temenni eden bir küfür. iyiniyetine yorumlayıp teşekkür ediyorum, bunu tam beşkırkta düşünüyorum beş otuzbeşte seni özlemişim, kırkbeşte nakliyeciler kooperatifinin önünde olmalıyım. burdan aşık biri olmadığım sonucu çıkarılabilir kolayca ama ben çok aşığım kendime göre. kuantum perspektifi de böyle açıklar..."

baharda yine geliriz

”...Bir kitap yazmak istediğimi söylemiştim. “İçinde öyle bir cümle olsun istiyorum ki, kitabı okuyan biri o cümleye geldiğinde kitabı birden kapatıp sımsıkı göğsüne bastırsın.” Ağzından salyalar akan bütün yazar müsveddeleri gibi ben de okuyucu olarak bir kadını, onu düşlüyordum işte! “Güzel bir kitap okumak ve ömrümün geri kalanını o kitabı okuduğum yerde geçirmek istiyorum,” demişti o. Sonra da bana dönüp sormuştu: “İnsan güzel bir kitap okuduğu yerden nasıl ayrılabilir?”

Ruh halimin güvercin tedirginliği

"Muhtemelen 2007 benim açımdan daha da zor bir yıl olacak. Yargılanmalar sürecek, yeniler başlayacak. Kim bilir daha ne gibi haksızlıklarla karşı karşıya kalacağım? Ama tüm bunlar olurken şu gerçeği de tek güvencem sayacağım. Evet, kendimi bir güvercinin ruh tedirginliği içinde görebilirim, ama biliyorum ki bu ülkede insanlar güvercinlere dokunmaz. Güvercinler kentin ta içlerinde, insan kalabalıklarında dahi yaşamlarını sürdürürler. Evet, biraz ürkekçe ama bir o kadar da özgürce." Hrant

çavdar tarlasında çocuklar

“Sakın kimseye bir şey anlatmayın.Herkesi özlemeye başlıyorsunuz sonra.” “Her neyse,hep,büyük bir çavdar tarlasında oyun oynayan çocuklar getiriyorum gözümün önüne. Binlerce çocuk,başka kimse yok ortalıkta-yetişkin hiç kimse,yani-benden başka. Ve çılgın bir uçurumun kenarında durmuşum.Ne yapıyorum, uçuruma yaklaşan herkesi yakalıyorum; nereye gittiklerine hiç bakmadan koşarlarken,ben bir yerlerden çıkıyor, onları yakalıyorum. Bütün gün yalnızca bu işi yapıyorum.Ben, çavdar tarlasında çocukları yakalayan biri olmak isterdim. Çılgın bir şey bu, biliyorum, ama ben yalnızca böyle biri olmak isterdim.Biliyorum,bu çılgın bir şey.”

Beasts of the Southern Wild

"nehir boyunca bir gemiyi gözden kaybolana kadar ayakta durup izledim. İşte gitti ve biz buna ağladık.Ama o gitmedi. Aynı beni bıraktığı gibi gerçekti. Ve bir yerlerde diğerleri şöyle bağırıyorlardı. İşte geliyorlar ve işte buna ölüm diyoruz." "her şey gözlerimin arkasına sessizce gittiğinde, beni oluşturan her şeyin görünmez parçalara ayrılıp ortalıkta uçuşmasını izledim. Çok sert bakınca daha uzaklara gitti.Ama her şey sessizleşince,onların hemen önümde olduklarını görüyorum.Çok kocaman bir evrenin minicik bir parçası olduğumu anlıyorum.Ve bu işleri yoluna sokuyor."

coskuyla olmek

"Dünya , üzerinde sürülen bir hayat ya da sürülmüş olanın izinden gitme serencamıydı.Gidilen yol ve sürülmüş yer ne kadar belli ise talibi o kadar çok ama gerçek talibi ve tozutulup bozulmuş izi bulup yeni izi meydana getirecek olan da o kadar azdı.Bilinen yol bilinen yere çıkarmıyordu.Bilinen yola girmek aslında herhangi bir yolu ve keşfi önemsememekti.Bilinen yol,yola bile çıkmamak evde oturmaktı." (sf:48) "“Beklemek, bir şeyin yoluna ve haline girmesini beklemek, beklerken olacak olanın olması için gereken her türlü başka hale geçişlere, kalışlara tahammül etmek ne zor şeydi. Başı da, ortayı da, sonu da bilip beklemek ne tahammülü güç şeydi. Tanrı’nın da yaptığı bu muydu? Baş, orta, son belli, helak kaçınılmaz, ancak önemli olan o zamanı geçirmek, o zamandan geçmek. Ve geldiğinde gelmemiş gibi, bilmemiş gibi, yaşamamış gibi gelmek, rüyayı görüp uyanmak ve ‘Neyse rüyaymış,’ demek ve aynı yerden uyumaya devam etmek."(sf:50)

cocuklugun Soguk Geceleri

"pazar günleri şimdilerde sokak aralarından geçerken gözüme pijamalı aile babaları ilişirse, kışın, yağmurlu gri günlerde tüten soba bacalarına ilişirse gözlerim... evlerin pencere camları buharlaşmişsa...odaların içinde asılmış çamaşırlar görürsem ,bulutlar ıslak kiremitlere yakınsa, yağmur çiseliyorsa, radyolardan naklen futbol maçları yayınlanıyorsa, tartışan insanlarin sesleri sokaklara dek yansıyorsa, gitmek, gitmek, gitmek, gitmek, gitmek isterim hep." "Ölüm düşüncesi izliyor beni. Gece gündüz kendimi öldürmeyi düşünüyorum. Bunun belli bir nedeni yok. Yaşansa da olur, yaşanmasa da. Bir kaygı yalnız. Beni, kendimi öldürmeye iten bir kaygı. "

anayurt oteli

“Adım Zebercet, oysa ben sizinkini bilmiyorum. Gecikmeli Ankara treniyle geldiniz üç gün önce. Kaydınızı yapamadım, adınızı söylemediniz. Döneceğinizi biliyorum gittiğiniz köyden, Hacırahmanlı’dan. ‘Bir haftaya kadar dönerim.’ dediniz.” -- “ipi boynuna geçirdi; düzeltti.tam o sırada dışarıdan birkaç arabanın korna seslerini duydu; başka araçlar da katıldılar buna; kornalar, tren düdükleri, fabrika düdükleri arasız, kesintisiz ötmeye başladılar. neydi bu? kulakları mı uğulduyordu? yoksa dışarının, başkalarının bir çağrısı mıydı? yüzünü buruşturdu. sağdı daha, her şey elindeydi. ipi boynundan çıkarabilir, bir süre daha bekleyebilir, kaçabilir, karakola gidebilir, konağı yakabilirdi. dayanılacak gibi değildi bu özgürlük.”

sevmek zamanı

"Sen dostlukların, aşkların kolay mı kurulduğunu, kolay mı sürdürüldüğünü sanıyorsun? Resminle..ilk karşılaşmamızı dün gibi hatırlarım. Elbiselerim eskiydi, kirliydim, sakallarım uzamıştı. Birden bana iyilikle, sevgiyle bakan bir yüz gördüm. İnanamadım..İkinci kez zorlukla baktım resmine. Gene iyilik, gene sevgi vardı gözlerinde. Nihayet degismezi bulmuştum. Resmin benim içime bakıyordu. Benim kendimi görüyordu..Bana hep dostlukla, iyilikle, sevgiyle baktı."

aylak adam

".. sokak sinemadan çıkmayanlarla dolu ; asık yüzleri , kayıtsızlıkları , sinsi yürüyüşleriyle onu aralarına alıyorlar , eritiyorlar..’ saatine baktı : dört buçuğa beş vardı.. ‘eve gitsem okusam..’ durağa yürüdü.. ‘bunları kurtarmanın yolunu biliyorum.. kocaman sinemalar yapmalı.. bir gün dünyada yaşayanların tümünü sokmalı bunlara.. iyi bir film görsünler.. sokağa hep birden çıksınlar..’ kafasından geçene güldü.. duraktakiler dönüp baktılar.. kadının biri kaşlarını çattı.. sokakta kendi kendine sesli gülünemeyeceğini bilmeyen yoktu.. ‘ne adamlar be.. güldüysem güldüm , size ne..’ duramadı orada , yürüdü.. eve gitmeyecek.. içindeki ‘sinemadan çıkmış kişi’yi öldürdüler.. sağ kalan sıkıntılı , kızgın.. hep ölçülü-biçimli mi davranmak gerek.. kim demiş.."

Paris, Texas

"...Ve adam ilk kez,evden uzaklarda olmayı diledi.Kimsenin onu tanımadığı uçsuz bucaksız topraklarda kaybolmayı diledi.Lisa'nın ya da sokakların,olmadığı bir yerde.Adını bilmeden böyle bir yer hayal etti.Ve uyandığında,yatağı yanıyordu.Yatağının çarşaflarını yakan mavi alevler vardı.Ve alevlerin arasından,sevdiği iki insana doğru koştu.Ama gitmişlerdi.Kolları yanıyordu.Kendini dışarı attı.Ve ıslak yerde yuvarlandı.Sonra koştu.Dönüp yangına hiç bakmadı.Sadece koştu.Güneş doğana kadar koştu.Ve daha fazla koşamadı.Güneş battığında,tekrar koştu.Ta ki insanlardan,hiçbir iz kalmayana kadar..."

Der Himmel über Berlin

"çocuk, çocukken kollarını sallayarak yürürdü derenin ırmak olmasını isterdi… irmağın da sel… ve şu birikintinin de deniz olmasını çocuk çocukken… çocuk olduğunu bilmezdi her şey yaşam doluydu ve tüm yaşam birdi "çocuk çocukken… hiçbir şey hakkında fikri yoktu alışkanlıkları yoktu bağdaş kurup otururdu sonra koşmaya başlardı saçının bir tutamı hiç yatmazdı ve fotoğraf çektirirken poz vermezdi…" "çocuk henüz çocukken şu sorulara sıra gelmişti. neden ben benim de sen değilim, neden buradayım da orda değilim. zaman ne zaman başladı ve uzay nerede bitiyor. güneşin altındaki yaşam sadece bir rüya mı? gördüklerim, duyduklarım, kokladıklarım sadece dünyadan önceki dünyanın bir görüntüsü mü?

Nói albinói

-ya evlenin ya da evlenmeyin; ya da her ikisi için de pişman olun. dünyanın aptallığına kahkahayla gülün, pişman olun. onun için ağlayın ve yine pişman olun. dünyanın aptallığına kahkahayla gülün ya da onun için ağlayın; her ikisi için de pişman olun. dünyanın aptallığına kahkahayla gülün ya da onun için ağlayın; her ikisi için de pişman olun. kendinizi asın ve pişman olun. kendinizi asmayın, onun için de pişman olun. kendinizi asın ya da asmayın, ikisi için de pişman olun. ister asın ister asmayın, her ikisi için de pişman olun. işte, sevgili dostlarım, tüm insan bilgeliğinin özü. noi: neydi bu? - bir kitabın birkaç bölümü, kierkegaard (mezarlık).bir geri zekalıya yakışan bir isim.

Korkuyu Beklerken

“...Ben ucuz bir romandım.Hayır,kötü bir edebiyatın bile bir gerçekliği vardı:Can sıkıcı taklitçilikleri bile benden gerçekti.Ben yoktum; hatta ben yokum, olmadım diyemeyecek bir yerdeydim; kelimeler bile yanyana gelerek beni tanımlamak istemezlerdi. Ne olurdu benim de kelimelerim olsaydı; bana ait bir cümle, bir düsünce olsaydı. Binlerce yıldır söylenen milyonlarca sözden hiç olmazsa biri, beni içine alsaydı! Çok insan için söylendi ama, sana da uygulanabilir denilseydi. (Bu sözleri başkalarıyla paylaşmaya razıydım. Baska çarem yoktu.) Kendime gerçekten acıyabilseydim, gerçekten ümitsiz olsaydım. (Olumlu durumları aklıma getirmeye cesaretim yoktu.) Sonra yavaş yavaş, adım adım doğrulurdum.”sayfa,66

tehlikeli oyunlar

"...Peki Hüsamettin Albayım.İşte bu ahşap evimde,bir gece içinde olsa,seni barındırıyorum;bir işe yaradığımı hissediyorum.Son zamanlarda neye yaradığımı pek bilemiyorum da.Belki yarın sabah soğukta uyanmanın bir anlamı olur, sana çay pişirmek gibi. Ayaklarımın ucuna basarak yürürüm sabah kalkınca. Tahtalar gıcırdar. Hayır, zamanla öğrenirim hangi tahtaların ses vermediğini. Sonra ne yaparım ? Uyanmadı, çayın hazırlandığından haberi yok diye sevinirim. Bütün hayatımı, en ince ayrıntılarına kadar düşünerek hesapladığım iyiliklerin hayaliyle geçirdim albayım. Artık ne olacaksa olsun istiyorum. "sayfa 23

hayali yerler sozlugu

Yabancı

"...böylece uyku saatleriyle,anılarla,o bildiğim öyküyü okumakla ve sonunda,ışıklı gölgenin birbirini kovalamasıyla günler geçti.İnsan,cezaevinde zaman kavramını yitirir diye bir yerde okumuştum.Ama bunun benim için pek bir anlamı yoktu.Günlerin aynı zamanda hem uzun hem kısa olabileceğini anlayamamıştım.Bu günlerin yaşanması uzun sürüyordu,kuşkusuz,ama öylesine gevşemişlerdi kisonunda birbirinin içine taşıyor ve orada adlarını yitiriyorlardı.Benim için anlamı olan yalnız dün ve yarın sözcükleriydi." 77

Ta'm e guilass

"..Hayatı Allah’ın verdiğine ve uygun gördüğünde onu alacağına inanıyorsun. Fakat insanın devam edemeyeceği bir an gelir... tükenmiştir ve harekete geçmek için Allah’ı bekleyemez. O yüzden kendisi, harekete geçmeye karar verir. O an, “intihar”ın adlandırıldığı zamandır. O zaman "intihar" sözcüğünün, sadece sözlüklere konulsun diye bulunmadığını kavrarsın. O eylemsel bir uygulama olmak zorundadır. işte o an uygulama vaktidir. İnsan uygulaması üzerinde bir karara varmalıdır kendimi bu hayattan kurtarmaya karar verdim..."

sinek ısırıklarının müellifi

"...Uzak dostum! diye sesleniyordu Cemil'e,anlamı tam kaşısına alarak.Çünkü aşk başta anlam olmak üzere pek çok şeyi karşısına alır, huzuru örneğin, kararlılığı ve dengeyi. Kendi kendine sözler verirsin. Boşunadır." s.28 // "...Dünyamızda alışılmışın dışındaki her şeyin açıklanması gerekir ve bu hiç de masum bir gereklilik değildir. Açıklama yaparsınız, neden gösterirsiniz, makul gerekçeler sunarsınız, sonra bir de bakmışsınız tam da sizden açıklama bekleyenlerin dilini kullanıyorsunuz, kendi dilinizi değil. Birilerine açıklama borçluysanız borcunuzu daima kendi dilinizi harcayarak ödersiniz." s.27

Bir Zamanlar Anadolu'da

Doktor:-Yağmur yağıyor, yağsın. Yüzyıllardır yağıyor ne fark eder? Fakat bundan sadece 100 yıl sonra bile Arap, ne sen ne ben ne savcı ne komiser.. ...Yani şairin dediği gibi : "gene yıllar geçecek ve geride benden bir iz kalmayacak yorgun ruhumu karanlık ve soğuk kuşatacak" Arap:-şimdi sıkılırsın edersin de, bir gün gelir belki burada yaşadığın şeyler hoşuna bile gidebilir. Çoluk çocuk sahibi olunca anlatacak bir hikâyen olur fena mı? Bir zamanlar Anadolu’da dersin, ücra bir yerde görev yaparken işte böyle böyle bir gece yaşamıştık dersin. Anlatırsın yani ne bileyim. Masal gibi.

Puslu Kıtalar Atlası

"rendekar doğru mu söylüyor ? 'düşünüyorum öyleyse varım' oldukça makul. fakat bundan tam tersi bir sonuç, varolmadığım, bir düş olduğum sonucu da çıkar. düşünen bir adamı düşlüyorum. düşündüğümü bildiğim için ben varım. düşündüğünü bildiğim için, düşlediğim bu adamın da var olduğunu biliyorum. böylece o da benim kadar gerçek oluyor. bundan sonrası çok daha hüzünlü bir sonuca varıyor. düşündüğünü düşlediğim bu adamın beni düşlediğini düşlüyorum. öyleyse gerçek olan biri beni düşlüyor. o gerçek ben ise bir düş oluyorum."

güneşin oğlu

-kibir işte be adam. her şeyin en iyisini kendinin bildiğini düşünürsün. her zaman kazanacağından eminsindir. başka insanların hayatlarının senin için bir önemi yoktur. onlar sen varsın diye vardırlar. sen daha iyi yaşa diye. hatta bazen seni o kadar rahatsız ederler ki bunların sayısı ne kadar az olursa o kadar iyi dersin kendi kendine. bu yüzden de hastalıklı bir meydan okuma içinde oradan oraya saldırır durursun. ve bu uğurda yalan söylersin. ve bu yalan bazen o kadar büyür ki kendine bile inanırsın. ve zamanla kendini kandırman imkansız hale gelir. işte o zaman bi tane daha kendine ihtiyaç duyarsın. senin gibi olmayan ikinci bi sana.”Nevzat Trabzon

ogullar ve rencide ruhlar

"Bazen de saygıdeğer abilerim ablalarım, dünyası yerle bir olur insanın. hayat, fazla kafa yormadan idare etmeyi sağlayan bütün anlamlarını yitiriverir. en akıllıca saydığınız fikirlerinizin saçmalığını, en içten duygularınızın yapmacıklığını kavrarsınız. aslında hiç bir konuda bir fikriniz bulunmadığını, aslında hiç kimseye karşı bir şey hissetmediğinizi ve tüm evrenin de size karşı aynı gaddarca kayıtsızlık içinde olduğunu. hep gözünüzün önünde durduğu halde o güne dek her nasılsa yok saymayı başardığınız bu gerçeği fark ettiğiniz anda ilahi işleyişi de çözmek üzeresiniz demektir."

Eternal Sunshine of the Spotless Mind

shawshank redemption

"sevgili dostlarım, dışarının bu kadar hızlı büyüdüğüne inanamadım. çocukken bir keresinde araba görmüştüm... fakat şimdi her yerdeler. dünya büyük lanet bir acele içinde. şartlı tahliye komisyonu beni bu yarım eve soktu adı "biracı"... ve bir iş; alışveriş mağazasında yiyecekleri poşetliyorum. zor bir iş ve ben dayanmaya çalışıyorum fakat çoğu kez ellerim acıyor. mağaza müdürünün beni pek fazla sevdiğini sanmıyorum. bazen işten sonra, parka gidip kuşları besliyorum. ve jake'in (brooks'un hapishanede besleyip sonra özgür bıraktığı kuş) birden çıkıp bana merhaba diyeceğini düşünmeye başlıyorum. fakat bu hiç olmuyor. umarım, her neredeyse, iyidir ve yeni arkadaşları vardır. geceleri uyumakta zorlanıyorum. kötü rüyalar görüyorum yere düşüyormuşum gibi. korkarak uyanıyorum. bazen nerede olduğumu hatırlamak biraz zamanımı alıyor. belki bir silah alıp mağazayı soymalıyım ki beni evime geri yollasınlar. oradayken müdürü vurmalıydım. bir çeşit ikramiye gibi. sanırım artık bu tür saçmalıklar için çok yaşlıyım. burayı sevmiyorum. her zaman korkmaktan yoruldum. kalmamaya karar verdim. sanırım benim gibi yaşlı bir hırsız için fazla üzülmezler. not: heywood'a söyle, boğazına bıçak dayadığım için üzgünüm. hiç kuvvetim kalmadı. brooks."

12.10.2013

Hiç yorum yok:

The End of The f*** World

Sen to Chihiro no kamikakushi

isle of dogs

Bugday (Grain)

Kimi No Na Wa

The Lobster

Jin Ling Shi San Chai

Forushande

sahsiyet

mononoke hime

kis bahcesi

dabba

Picnic at Hanging Rock

SAIBOGUJIMAN KWENCHANA

sinek ısırıklarının müellifi

submarine

The Sheltering Sky

the grand budapest hotel

itirazım var

gölge oyunu

göge bakma duragı

Kaze tachinu

only lovers left alive

Khakestar-o-khak

nebraska

before sunrise

cansever edip

The Loneliness of the Long Distance Runner

Sebeb-i Telif

mystery train

sen aydınlatırsın geceyi

haw

mauvais sang

Şeker Portakalı

Synecdoche, New York

cagdas bir urperti

jar

goodbye lenin

zamanın farkında

ah muhsin ünlü!

ORMANDAKİ VAAZ

yozgat blues

gelecek uzun sürer

rosetta

bikur ha-tizmoret

frances ha

alice's adventures in wonderland

Restless

Bizim Büyük Çaresizliğimiz

My Own Private Idaho

Vesikali yarim

Pickpocket

Ah Güzel İstanbul

Girl, Interrupted

sasıfelek cıkmazı

Falling Down

osman konuk

Great Expectations

Le feu follet

Bes sehir

kose

kambur

baharda yine geliriz

What Dreams May Come

God Bless America

Hiroshima mon amour

Le locataire

kahvaltıdaki risk

Bir Kis Gecesi Eger Bir Yolcu

Ah muhsin ünlü!

Harold and Maude

kes

Dare mo shiranai

Ruh halimin güvercin tedirginliği

charlie brown

çavdar tarlasında çocuklar

Beasts of the Southern Wild

identity