Kapının önündeki iki velede.
"ama ama, ananem tanımadığın insanlar bi şey verirse alma dedi" dedi bıcırık olan.
Bıdık olan da tekrarladı onu kafasıyla.
Ben bi elimde market poşeti -her zamanki gibi- bi elimde probisler -beşli- öyle kaldım kapının önünde.
Haklılardı haklı olmasına da ne diyeceğimi bilemedim o anda.
ee evet ananeniz çok doğru söylemiş diyip utanarak probisleri poşete geri attım.
Çocukları bu ikilemde bıraktığım için üzüldüm de.
Kapıda cam parçaları gibi bir şeylerle oynuyolardı ben yanlarından geçerken,onlarla oynarsanız elinizi kesebilir demiştim.
Belki de bıcırık olan ona kızdı.
Yoksa çok mu güvenilmez bi halim vardı.
Ya da ya da probisi hiç sevmiyolardı.-zayıf ihtimal-
Her halükarda anane sözünden çıkılmaz iyi biliyolar.
Üzgün probisler bana kaldı...
2 yorum:
Afiyet olsun o halde :)
teşekkürler :)
Yorum Gönder