Çekip gitme isteği bu aralar hat safhada.Birilerine kızdığım için ya da birilerinden kaçmaya çalıştığım için değil bu.Ortalıktan&gözden kaybolma isteği,bi çeşit kendini cezalandırma belki de! Tam olarak nedenini bilmiyorum.Sanki içimden bi ses böyle yapmam gerektiğini söylüyo.Sanki gidersem herkes rahat edicek,omuzlarındaki yük azalıcak,gidersem sorun kalmıycak, gidersem herkes rahat bi nefes alıcak sanki ben de dahil...
Gitmekten bu kadar rahat bahsediyorum lakin gidicek bi yerim var mı onu da bilemiyorum.Amcam İngilterede yaşıyo ve ben eskiden beridir İngiltereye gitme peşindeyim.(Sırf ben değil ailedeki bütün kuzenler) fakat amcamdan yüz bulamıyoruz yani çağıran da yok(!)Ama ben bi şekilde yolunu bulup gidebilirim diye düşünüyorum tabi önce ailemi ikna etmem gerek orası da ayrı konu!Kurs falan bahane edersem belki kabul ederler yani inş.bakalım gelecek günler neler göstericek...Ama gitmek bazen en iyi çözümdür!
Tarık hocamın da dediği gibi:
"Ortalık iyice karardığında, etraftakiler seçilmez olduğunda, kimseyle yüz yüze gelemiyorsan, artık gitmelisin. Bakışlar bulanıklaşıyorsa gitmek gerek, başka coğrafyalara, başka sokaklara, gökyüzünün henüz aydınlık vermeye devam ettiği yerlere.Sana ait herşey tükeniyorsa zamanla, ve artık tüketmekten korktuğun birkaç şey kaldıysa, bırak onlar kalsın bu şehirde. Bırak onlar hasretinde yaşasınlar. Bırak onlar hasretinde büyüsünler.
Bırak onlar, uzaklarda bir gece vakti yaktığın sigaranın dumanıyla çoğalsınlar hayatında..."
Öyle işte...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder