Annemlerin evde bıraktığı çocukluk günlerinden bir sıkıntı var aklımda.Çaresizlikle karışık yalnızlık duygusu öyle.Televizyon açık,henüz hava kararmamış dışarıdan çocuk sesleri gelirken biz camın kenarından dışarıyı izliyoruz.Annem tembihlemiş dışarı çıkmayın,vakitlice yatın.Perdeleri çekme vakti gelirken akşam ezanı okunuyor.Perdeleri çekiyorum.Holün ışığı yanıyor.Holün ışığı yanarken salon karanlıksa çok sıkıntılı olur.Televizyon salonda.Yataklarımız da öyle.The Last Emperor var Son İmparator.Trt 1'de.Onu izliyoruz.Dokuzda uyumuş olmalıyız,film devam ediyor sıkılsam da kanal değiştiremiyorum.Kardeşlerim çoktan uyumuş.Film amma da uzunmuş bitmedi diyorum saat dokuza yaklaşırken sıkıntı artıyor yarın okul var uyumam gerek telaşı başlıyor.Film bitmek bilmiyor saat 10 olmuş annemler şimdi gelir diyorum,ben uyuma numarası da yapamam gözlerimı kıpraştırırım biliyorum.Televizyonu kapatamam bu filmle uyukuya dalmak zorundayım,uyuyamıyorum.Sıkıntı çaresizliğe dönüşüyor.Salonun ışığını açmalıydım diyorum,sıkıntı korkuya dönüşüyor.Film korkunç değil de çocuk çok çaresiz.Ağlamaklı sıkıntı bir anahtar sesiyle uykuya dönüşüyor.Bernardo Bertolucci,beni affet.


 Yarın iş var ve ben uyuyamıyorum,film bitmiyor.

“Kendime bir otomobil çarpsın coşkusu…”

-Çaycı teyzeden çay isteyemiyorum.Üzülür gibi oluyorum.
Bunu söylediğimde etrafımdakilerin " ama onun işi bu!" tepkisinde gidip kendim de alamıyorum dolayısıyla çay içemiyorum,muzdaribim.
Ama çaycı teyze etrafı da temizleyip, süpürüp, bardakları da yıkayıp çay yapıp, çay dağıtıyor. O benden daha muzdarip.
Çaylarımı eve saklıyorum bundan.Hem böylelikle eve dönmenin bir anlamı bir önemi de oluyor...
Sabah yola çıkmanın da Tutunamayanlar tesellisi var,kıta değiştirmenin boğazdan geçiyorum'u.İki katlı otobüsle hem de.
Sonra iş-sayılar.Sayılar da sayılar.
Faturanızın da Allah cezasını versin irsaliyenizin de diyorum .Ve kdv'nin de bin türlü.
Bu kadar çok sayı ,bu kadar çok hesap benim başımı döndürüyor.Bu hesap kitap bana fazla .Çokça hesap ortada kitap da yok.Kitap olsa canım feda.
Bir de bu hesaplar sadece rakamlardan da değil.Bir avuç insanın saçma salak çıkar hesapları (ne kadar da çok hesap dedim),ego hesapları.
Birbirinin arkasından konuşmalar.Benim aklım ermiyor ermesin.Neymiş böyle ortamlarda safa yatıp takip etmeliymişim insanları.
Herkesle aramı iyi tutmalıymışım da ne olup bittiğini anlamaya çalışmalı, insanlara ona göre davranmalıymışım.
Ben yapamam ki.Hesaplayıp planlayıp konuşamam ki.Hiç bir zaman yapamadım ki.Beni dışlamalarını ,beceremeyeceğimi anlamalarını bekliyorum.İstifa edilemeyen,kaçılamayan iş yapmışlar kovulmayı bekliyorum.Erdal bakkala dönüşmeden,Amin.

Bazı kitapları okumayı, bazı filmleri izlemeyi sonralara ertelemek ,yaşamak için bir nedenin olması ya da elindeki mevcut nedenlerin bitmemesi için...
Korkuyu Beklerken aklımda,Tehlikeli Oyunlar her daim yanı başımdayken -geç de olsa -Tutunamayanlar da elimde şimdi.