"sanıyorum hayat insanın doğasına ters. En azından, benimkine." OVRR

Eğer,annenizi telefonda birine: " Ne diyim hayırlısı ise olsun" repliği ile yakalamışsanız,ardınıza bakmadan hıphızlıca koşmalısınızdır.Gözden kayboluncaya kadar hem de.Çünkü eğer yakalanırsanız bir sonraki aşamada,ısrarcı anne sohbetine maruz kalırsınız ki can sıkıcı abuk hayat zırvaları içerir ve uykunuzdan eder.Saat,03:04'tür.

 

daha ne kadar ölmeyeceğim böyle :|

Ne söylesem şaşırıyor bu insanlar,
iş yeri insanları...Yaşımı söylüyorum şaşırıyolar,dinlediğim müziği,izlediğim filmleri,güncel politik olaylarla ilgili fikrimi...Hep aynı replik,görüntünüzle uyum sağlamadığını düşündükleri her şeyden sonra aynı sözler "hiç öyle birine benzemiyosun,"senden beklemezdim"gibi.Ne beklerdiniz,ne dinlememi,ne izlememi,ne düşünmemi beklerdiniz diye haykırıp,arkama bakmadan koşup kaçmak isterdim.Evet haykırdım aslında ama içimden.Durum şu ki,tam olarak sekiz saatimi geçirdiğim iş, yolu da hesaba katarsak baya bi süre ediyo ki bazen benim için bu zaman dilimleri fazlası ile çekilmez olabiliyor böyle.Üstelik bahsettiğim bir nevi oksijen maskesi arkadaşım da istifa ettikten sonra daha da fazla.İş yerinde insanlara adapte olmaya çalışmaktan,gülümsemeye çalışmaktan,konuşmaya çalışmaktan yoruluyorum.Konuşmayıp somurtma hakkımı kullanmak istiyorum o zaman da neyin var, noldu sorgulamalarına maruz kalacağımı bildiğim için yine korkup kendimi zorluyorum.Alakasız sohbetlere maruz kalmayı bile denedim.Faydasız, aptal yüzüm her duygu durumumda beni ele verebiliyo.Birine gıcık olduğum zaman ona gıcık değilmiş gibi davranamıyorum.Devamlı konuşup,gülümseyen insanların bu neşe ve enerjiyi nereden bulabildiklerni anlayamıyorum ve neden beni de aynı şeye zorladıklarını...

Sanırım ben onların gözünde uzaylı olabilirim.İşim var eve gidip film izlemeliyim diyorum acayip acayip bakıyolar.Eve geldiğimde uyumuyorum da onlar uyuyolarmışlar.Aptal popüler şarkılar ve ferhat göçer de umrumda değil,ama dinlemek zorunda bırakılıyorum.Kulaklığı neden hep evde unutuyorum ki sanki.Neyse.Mesela onlar bir sürü çikolata yiyip neskafe bağımlısı olabiliyolar da, ben onu da pek sevmiyorum.Sanırım ben gerçekten normal değilim.Zaten ben dereotunu da,pırasayı da seviyorum.Belki de gerçekten... uzaylıyımdır ha?

"çünkü hakikat gayetle ağır bir meslektir."

Bir sürü şey ekleyip ama aslında hiç bir şey de yazmadığım abuk bir bloga sahibim.Evet nefes alıp veren ,yaşayan ama hiç konuşmayan bir insan gibi, ya da az konuşup,devamlı film izleyen benim gibi.Filmlerimi izliyorum,repliklerimi aklıma kazıyıp,soluğu burda alıyorum.Kenarlara iliştirip arkama bakmadan tüyüyorum.Aslında bazen bir kaç cümle bir saçmalık oluşturmak için bir araya gelip çaba sarfetmiyo değiller ama saçmalamak için bile fazla saçmalık bu cümleler bir araya gelince anlamsızlıklarını farkedip infilak ediyolar.Sanırım bu yazı da bir süre sonra saçma olduğunu farkedip kendi kendini imha edebilir.Zaten bir nevi ben aslında buralardayım yazısıydı,evet.Şimdi Ezginin Günlüğü'nün Gemisi eşliğinde burdan hızlıca uzaklaşabilirim.Ya da şu yandaki muhteşem melodi ile,gidip bir de çay içeyim.